همیشه ی همیشه از اینکه عزیزام تهنا برن مسافرت هم دلم میگرفت
و هم غصم میشده ومیشه...نمیتونم دوری کساییکه که دوسشون دارم
رو تحمل کنم...به شدت وابسته ام به خونوادم
یادمه بابا اینا رفته بودن کربلا روزی نبود که از دلتنگی چند بار گریه نکنم...
موقع خداحافظی و با اشک بدرقشون کردم...اون سال با اشک و دوری
از بابا مامان سال تحویل شد و جای خالی بابا مامان کنار سفره هفت سین
بشدت منو تحت تاثیر قرار داده بود و با اینکه بابا لحظه سال تحویل بهمون
زنگ زد ولی بازم دلم آروم نشد.
مسافرت تهنایی بعدیشون یه مسافرت یکماهه بود...فرفری که اگه باباشو
یه روز نبینه بداخلاق و اخمو و غرغرو میشه چطور میتونست یکماااااااااااااااه
بدون بابا اینا سر کنه...اینبار اما سعی کردم محکم و قوی باشم و حتی
یک بارم نذارم چشمام اشکی بشه...ولی موقع خداحافظی بازم نتونستم
خودمو کنترل کنم و های های گریه میکردم و داداشای بدجنس فقط بهم
میخندیدن و تازه از اون صحنه گریه کردن و چسبیدن تو بغل مامان بابا فیلم
گرفتن و حالا هر وقت فیلم رو میبینن میخندن بهم...عایا دلتنگی خنده داره
بی احساسا
مسافرت تهنایی بعدی که البته قرار نبود تهنایی بشه ولی شد مسافرت مامان
و بابا و داداش بزرگه بود...که من و خان داداش و داداش کوچیکه بخاطر امتحانای
پایان ترم نتونستیم باهاشون بریم(البته خان داداش که میشه داداش وسطی
خوابگاه بود و کیلومتر ها از ما دورتر بود و فقط من و داداش کوچیکه خونه بودیم)...
این دفه وظیفم صعب و دشوارتر شده بود
چرا که حکم بزرگتر خونه رو داشتم و
باید داداش کوچیکه رو ساپورت روحی و از همه مهمتر غذایی میکردم تا مامان
اینا برگردن .
یه مامان خانوم داریم که رو بچه هاش (پسرا) حساسیت شدیدی داره رو ته تغاریش
که دیگه حساسیت به توان n !!!
میرفت مسافرت وختی برمیگشت میگفت بچه هام لاغر شدن تو این مدت غذای
درست حسابی نخوردن
این در حالی بود که فرفر طفلکی (وای خدا چقد مظلومم من
) همش تو آشپزخونه
و در حال آشپزی بود...دیگه کار بجایی رسید که تو اون مسافرت طولانیشون از هر
غذایی که درستیده میکردم عکس میگرفتم که با سند و مدرک بهشون ثابت کنم
و امــــــــــــــــــا
مسافرت تهنایی بعدی یه خرده فرق داره با قبلیا
وقتی از مدتی قبل میفهمی که عشقت باید مدتی بره مسافرت و وقتی اولین
مسافرت تهنایی زندگیتون رقم میخوره...وقتی تو خیلی بی قراری و دوس نداری
از عاقاییت جدا بشی...
الان و در حالت نامزدی با وجود ممنوعیتا ، تحریما ، باید و نباید های شرعی و عرفی
ممکنه ما هفته ای مثلا یکبار همدیگه رو ببینیم و ممکنه یه مسافرت 3-4 روزه زیاد
به چشم نیاد و معمولی بنظر برسه ولی برای فرفری که به شدت وابسته و دلبسته
عشقش شده سخته و همین که فکر میکنم به کیلومترها فاصله بین خودم و عاقا
سید دلم میگیره و ...
به خودم قول دادم تو زندگی یه زن محکم باشم و هیچوقت ابری نباشم و همیشه
به زندگیمون بتابم و گرمش کنم ولی بعضی وقتا فقط و فقط عاقا سیدم میتونه آرومم کنه.
همین که بدونم چند تا خیابون اون طرفتر از من داره نفس میکشه و زندگی میکنه
دلگرمم میکنه ولی از وقتی حرف مسافرت زده دلم یه حال بد داره...یه جورایی
دل نگرانی و غم و غصه دوری
وقتی خودتو میکشی تا موقع خداحافظی گریه نکنی و مثلا شاد باشی و بخندی
وقتی فردا صبح زود قراره بره و تو کل شب بد خواب میشی و یهو نصفه شب از
خواب میپری و گوشیتو برمیداری و اول بهش پیام میدی و بعدم عکسشو میبینی
و عاشقتر میشی و دلتنگتر...
چرا زمان نمیگذره...چرا با اینکه سعی میکنم خودمو سرگرم کنم دلم گول نمیخوره
چرا روزا طولانی شده و شبا تموم نمیشه...چقد رو ساعت نگاه کنم...چقد ساعتا
رو بشمرم...چرا زمان نمیــــــــــــــــــــــــــــــــگذره
که کسی
نابود شدن...نوشته هایی که برای هر کدوم کلی وقت
که قراره
و در آغوش کشیدن چند ساعته صاحبشون بالاخره آروم شده